Net als ‘Wie is de mol’; niets is wat het lijkt

Natuurlijk waren ook wij de afgelopen weken in de ban van ‘Wie is de mol?’. Elke vrijdagavond keken we via ‘uitzendinggemist.nl’. Die dag zo veel mogelijk het Nederlandse nieuws mijdend om vooral niet te lezen wie er dus níet de mol was.

We waren de afgelopen weken van nog iets in de ban: de jaarlijkse verlenging van ons werkvisum en verblijfsvergunning. Het leek wel op ‘Wie is de mol?’. Want er werd deze keer echt gemold. De opdracht: geen visum in de pocket i.p.v. geen geld in de pot. Want gedurende het hele proces was niets wat het leek...

Op zondag 22/02 deden we de online aanvraag. Via het systeem moesten Ronald en ik resp. 42! en 38! formulieren uploaden. Via een dropdown menu uploaden we de PDF’s van maximaal 200kB. Was het 201kB, dan haperde het systeem. Vorig jaar zijn we er daardoor 8 uur mee bezig geweest! Daar hadden we nu op geanticipeerd; elk document hadden we meteen op de juiste grootte bewaard. Met succes, we waren nu na 4 uur klaar én het online afsprakensysteem gaf ons meteen de week erop al een afspraak op het ‘foreign registration office’ (FRO). Dat kon de vorige keer pas 2 weken later. Het leek erop dat het een makkie zou worden….

Woensdag 25/02 gingen we naar de FRO. Bij de deur hing een groot bord waarop ik meteen 2 documenten zag die in het online systeem niet gevraagd werden. Terug naar huis om prints te maken van die 2 documenten. Nu is de afstand naar de FRO slechts 16km, maar daar doe je hier met gemak 3 kwartier over. Zo ook deze maandag…

Terug met de juiste papieren. We hadden nr 24 en het duurde 1,5 uur (server gedoe) voor we aan de beurt waren. En ondanks dat de aanvraag online moest; van de hele set geüploade documenten, moesten we een set meenemen. De ambtenaar ging er snel doorheen en schreef 3 namen van documenten op die we toch nog niet hadden… Bij de online aanvraag hadden we wel een aantal keer de opmerking ‘either / or’ gezien, maar dat bleek een opdracht van de mol: verwarring zaaien. Die zinnen konden op verschillende manieren geïnterpreteerd worden. Helaas kozen wij de verkeerde manier zodat we een rood scherm kregen en terug naar huis moesten….

De accountant moet vervolgens een drietal documenten produceren waarop stond wat ons salaris was en hoeveel belasting we hadden betaald. Toen we de documenten na een paar dagen kregen, bleken we de meeste toch al te hebben, alleen niet het voorblaadje. Met dat voorblaadje waren eigenlijk alle salarisstroken en maandelijkse belastingbetalingen overbodig… En was het ‘either / or’ hier compleet onjuist. We waren door de mol op een verkeerd spoor gezet…

Maandag 02/03 gingen we opnieuw naar de FRO. De ambtenaar die de nu complete set papieren innam zei dat we de volgende dag naar het politieburo moesten voor een ‘police verification report’. Dat wisten we nog van vorig jaar; moesten we ook online doen. Dus thuis even googelen en op de site stond inderdaad precies welke documenten we nu moesten verzamelen. We zouden de mol een stap voor blijven!

Dinsdag 03/03 gingen we naar het politieburo. Daar bleek niemand in onze verzamelde documenten geïnteresseerd… We kregen een formulier mee. Naast onze gegevens, moesten ook 2 personen verklaren dat wij inderdaad op het adres woonden dat we hadden ingevuld. Thuis belden we een buurvrouw of zij en haar man wilden getuigen. Natuurlijk wilde ze dat, maar ze dacht dat het niet slim was om haar man ook te vragen zodat we twee getuigen met eenzelfde adres zouden hebben. Ze regelde wel een andere tweede getuige.
De volgende ochtend 04/03 kregen we de documenten met twee getuigenverklaringen. Terug naar het politieburo. Niemand heeft het ooit meer over de papieren gehad die we volgens de website moesten verzamelen… Typisch gevalletje mollenstreek.

Op het politieburo zocht de inspecteur naar onze documenten. Stapels papieren lagen opgerold met elastiekjes in meerdere dozen en manden. Hoe was het mogelijk dat hij in zo’n chaos inderdaad onze papieren vond die we eerder bij de FRO hadden ingeleverd. Het zou nu snel goed komen. Maar hoe heette ’t ook alweer…. Niets was wat het leek, toch…?
De inspecteur zei dat vanwege Holi, het kleurtjesfestival op vrijdag 06/03, de door de politie verwerkte papieren pas maandag 09/03 bij de FRO zouden zijn.

Maar eerst moesten we de visumkosten online betalen. Vorig jaar moest dat contant, online klonk een stuk makkelijker. Precies… klonk ...
Je zou denken dat op een website de meest actuele informatie staat. Niet is minder waar; bij de FRO hingen borden en briefjes aan de muur met andere regels dan op de website. En half over die borden hing soms ook een tweede, met wéér andere regels. Zoals voor de online betaling. Een serieus groot blauw bord met instructie. Plus een A-4tje met andere regels… We hebben ze allebei maar gefotografeerd en uitgeprobeerd.

Dat online betalen was een typische mollenstreek: het systeem had veel meer stappen dan op het instructiebord. Het dropdown menu bij ‘betaling’ (zoiets als bij iDEAL), gaf maar 1 banknaam: Punjab Bank…. Niet onze bank…. We slaan het maar over en kunnen gewoon op ‘submit’ klikken. Dan verschijnt er een E-Challan op het scherm (betaalbewijs/bon) die bij de printopdracht 3 gelijke delen op 1 vel geeft: 1 voor de bank, 1 voor de FRO en 1 voor ons. We moeten hiermee naar een Punjab Bank. Hoezo online betalen…
Alle 3 delen krijgen stempels, handtekeningen en codes van de cashier. De customer care rep controleert of de cashier het wel goed heeft gedaan en stempelt/tekent ook. Hij scheurt er het bankdeel af en geeft ons de andere 2 delen. De online payment in cash is gelukt! De mol moet nu nog wel heel leep worden willen wij geen visum in de pocket krijgen!

Maandag 09/03 zijn er amper auto’s op de P-plaats bij de FRO. We krijgen nr 8; lekker rustig en dus snel visum in the pocket? Nee, 45 minuten later staan we weer buiten. De papieren zijn nog niet terug van het politieburo! De ambtenaar zei ons nog eens 2 dagen te wachten. Zelf naar het politieburo gaan om de papieren te halen, was geen optie. Gewoon de regels volgen en engelengeduld hebben.

Donderdag 12/03 zijn we om 09.30 bij de FRO en krijgen nr 15. Dat moet meevallen. Ronald vraagt aan de ambtenaar, die ons nu wel kent, of hij eerst wil checken of de papieren er zijn voor we gaan wachten. Ja, ze zijn er! Echter, een server storing gooit roet in het eten en dus is 1,5 uur later nummer 6 pas aan de beurt. We zijn het zo ontzettend beu; het huidige visum is tot 10 april geldig. Zullen we weg gaan en een andere keer terugkomen? Maar dat is misschien precies wat de mol wil. En dus blijven we wachten tot we aan de beurt zijn.

De server werkt bij vlagen. Zolang we gerammel op de toetsenborden horen is het goed. Om 12.15 zijn we aan de beurt. En deze keer is het precies zoals het moet zijn: we krijgen een nieuw visum en nieuwe verblijfsvergunning, geldig tot en met 10 april 2016. Om 12.30 uur staan we super blij buiten en vooral opgelucht dat het ‘game over’ is!

Van 22/02 tot en met 12/03 hebben we 21 uur per persoon gespendeerd aan deze grap. Dat is samen een ruime werkweek! Uiteindelijk gaf de mol zich gewonnen. We hopen niet dat hij zich ondergronds begeeft om zich voor te bereiden op een nog spannender seizoen. Tenzij de Modi regering doet wat het heeft beloofd: al dit soort procedures vereenvoudigen. Dan moet het volgend jaar echt een stuk makkelijker worden!

Namastee
Ronald & Ineke

Tower 24, Apt. 602
Orchid Petals, Sohna Road
Gurgaon 122018, Haryana
INDIA
Tel. +91 124 4069950
Ronald mobiel: +91 96 5424 4834 - Ineke mobiel: +91 98 1834 6771