Een gerust hart

Toen ik in maart 2015 een blog schreef over de avonturen rond het verlengen van het visum vergeleek ik dat hele proces met het TV programma ‘Wie is de mol?’. We hadden namelijk meerdere bezoeken aan het ‘foreign registration office’ (FRO) en meerdere keren leek het of we door een mol werden gesaboteerd. Maar de mol gaf zich gewonnen en we kregen ons visum en verblijfsvergunning verlengd. Ik eindigde de blog dat we hoopten dat de mol zich niet ondergronds zou begeven om zich voor te bereiden op een ‘nog spannender seizoen’. Had ik dat maar niet gedaan….

Want dat gebeurde dus inderdaad. Het was dit jaar een nog grotere uitdaging om het verlengd te krijgen. Voor mij althans...

De timing was dit jaar wat krap, want we moesten in maart nog naar Nederland en ons visum om India weer in te komen was geldig tot 10 april. We zouden bij terugkomst in India vier weken de tijd hebben. Tijdens ons verblijf in Nederland kregen we het blije nieuws van zoonlief Paul dat hij en Emilie zouden gaan trouwen. Super leuk natuurlijk! Echter, al op 7 april. Dat was 3 weken na het blije nieuws… Dus direct na terugkomst in India op 19 maart aan de slag met de aanvraag. De online aanvraag ging best soepel. Minder documenten. We waren er binnen 3 uur mee klaar. Maar toen gaf het online afsprakensysteem ons pas een afspraak voor 30 maart. En ik zou maandagavond 4 april al naar Nederland vertrekken. Help!

De hulp kwam in de vorm van Jyoti die bij een ‘expat servicebureau’ werkt (Marian bedankt!). Maandag 21 maart ging zij voortvarend aan de slag. Wilde alle documenten hebben die we al hadden geüpload in het systeem. En gaf een lijst met nog extra documenten die we 30 maart mee moesten nemen. ‘Voor het geval ze er naar vragen’. Woensdag 30 maart ontmoetten we Jyoti op het FRO samen met haar collega Mr. Deepak. Een vrolijk ogende jongeman die alle papieren van ons overnam en ze meenam naar de officier van de afdeling. Hij kwam terug met goed en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat de aanvraag voor Ronald meteen akkoord was. Het slechte nieuws: ik had in 2015 te weinig verdiend om voor 2016 een verblijfsvergunning te krijgen. Als buitenlander moet je een bepaald minimum salaris in US dollars verdienen en dat had ik niet. Rood kruis. Geen verlenging.

We wisten van dat minimum bedrag. Daar hadden we vanaf het begin al rekening mee gehouden, maar toen was er een andere wisselkoers. Met de koers van maart kwam ik er met mijn 2015 salaris inderdaad net iets onder. Wel 110 euro omgerekend. In een heel jaar. Op onze salarisstrook staan 3 bedragen: gross, nett, total. In de dikke handleiding van de officier stond niet om ‘welk soort’ bedrag het ging. Dus dat werd een discussie per telefoon tussen de officier en onze accountant. Resultaat: het rode kruis werd oranje en ik moest de volgende dag terug komen met nieuwe salarisberekeningen van de accountant.

Diezelfde middag belde Jyoti om te zeggen dat we voor het volgende bezoek aan FRO ook nog een paar brieven moesten maken. Het ging allemaal weer over mijn salaris en de daarover betaalde belasting. Mr. Deepak moest daarmee de volgende dag naar de inspecteur, de baas van de officier. Ik heb ook nog een brief recht uit mijn hart geschreven. Over ons werk, waarom we in India waren, dat we onze familie in Nederland hadden achtergelaten om het leven van mensen in India beter te maken. Het liefst had ik zelf het gesprek met de inspecteur gedaan, maar dat was niet de bedoeling. En Mr. Deepak had zich goed voorbereid. Hij had zelfs de website van Women on Wings doorgespit.

Donderdag 31 maart kwam Mr. Deepak na bijna 2 uur terug van de inspecteur. Mijn uit-het-hart-brief had gewerkt. De inspecteur wilde wel over die 110 euro te weinig verdiend heen kijken. We moesten nog wel een paar andere documenten opleveren maar dan zou het echt wel in orde komen. Maandag 4 april om 14 uur zouden we weer bij de FRO afspreken. Een paar uur voor vertrek naar Nederland…

Het weekend was niet echt relaxed. De gedachte dat ik het visum toch niet verlengd zou krijgen was een onmogelijke. Zeker omdat ik lang had gedacht dat ik daarom misschien niet bij het huwelijk van Paul en Emilie zou kunnen zijn. Maar ik zou zeker bij hun huwelijk zijn geweest. De vraag was of ik een verblijfsvergunning voor 2016 zou krijgen en dus; of ik na hun huwelijk wel opnieuw India in zou komen!

Maandag 4 april om 14 uur ontmoeten we Mr. Deepak weer. We hebben de gevraagde documenten voor de inspecteur bij ons. Maar mr. Deepak gaat niet naar de inspecteur. Blijft in het kantoor ijsberen met de papieren in zijn hand. De stapel papieren van Ronald is al in behandeling genomen en we hebben de stempels in zijn paspoort horen zetten. Mr. Deepak blijft rondjes lopen, van de officier naar de balie waar de uitvoerenden stempels zetten. Maar zolang die stapel papier in zijn handen blijft is er niemand met mijn visum bezig. Zenuwslopend!

En dan, in een tel, zijn de handen van Mr. Deepak leeg. Hij lacht even snel in onze richting. Blijft even aan de balie staan en wenkt ons dan naar voren om een document te tekenen: de verblijfsvergunning! En dan hoor ik ook stempels in mijn paspoort zetten. We bedanken Mr. Deepak hartelijk. En lopen ook even naar de officier om hem te bedanken. Waarvoor eigenlijk? Een hoop stress is vooral wat hij veroorzaakt heeft. Maar misschien hebben we hem volgend jaar weer nodig…

Om 16 uur zijn we weer thuis. Hoogste tijd om de koffer te pakken. Ronald vertrekt die avond nog naar een bestemming in India. En ik vlieg naar Schiphol. We zien elkaar weer op 7 april op Schiphol. Waar Ronald zich snel omkleedt en we vervolgens doorrijden naar de trouwzaal van Wassenaar.

Donderdag 7 april om 11 uur trouwen Paul en Emilie. Philine ziet er net zo mooi uit als haar mama. Ze dragen dezelfde jurk en hebben eenzelfde boeketje. De ouders in alle samenstellingen zijn erbij, de broers en zussen en de getuigen. We toasten op hun liefde en geluk en eten bruidstaart. We genieten van een bijzondere en heerlijke lunchen met het hele gezelschap.

Donderdag 7 april 2016 is een mooie en blije dag met een stralende Paul en Emilie. Het is goed. En wij kunnen met een gerust hart weer terug naar India;-)

Namastee
Ronald & Ineke

Tower 24, Apt. 602
Orchid Petals, Sohna Road
Gurgaon 122018, Haryana
INDIA
Tel. +91 124 4069950
Ronald mobiel: +91 96 5424 4834 - Ineke mobiel: +91 98 1834 6771