Patience, Perseverance and Persistence

Deze 3 P’s (oftewel Geduld, Doorzettingsvermogen en Volharding) zijn van levensbelang om in India te kunnen wonen en werken, aldus de Nederlandse ambassadeur in Delhi een aantal jaren geleden. We hebben het tijdens eerdere reizen al vaker lachend genoemd. En nu we hier wonen, kunnen we het volmondig beamen.

Gelukkig hebben we geduld allebei in onze genen en zijn we ook nog eens opgevoed met ‘geduld is een schone zaak’. Dus we hebben bijna dubbel geduld. Gelukkig maar, want met alle dingen die we moesten regelen na aankomst, hebben we mega geduld moeten betrachten. De lijst is enorm! Een paar voorbeelden:

Je moet je binnen 14 dagen na aankomst in India melden bij het Foreign Registration Office (FRO) voor de verblijfsvergunning. Met een huurcontract. We hadden nog geen appartement toen we 1 mei aankwamen, dus dat was prio 1. We vonden snel een prachtig appartement en het huurcontract kregen we op 8 mei. Snel naar de FRO! Je moet het aanvraagformulier online invullen en dan komt er een datum uit het systeem rollen waarop je je moet melden: 13 mei. Uitgerekend op die dag moest Ronald voor een paar dagen op reis. Treintickets waren al geboekt. Hij zou pas de 23e kunnen. Niet binnen de gestelde 14 dagen. Dus we gingen gewoon 10 mei naar de FRO. Daar zaten in een piepklein kantoor 5 mannen achter een balie, 1 man in mooi uniform aan een separaat tafeltje en een paar plastic stoelen voor wachtenden. En werkelijk duizenden files opgestapeld tegen de muur achter de 5 mannen. De man in het mooie uniform moest ons echter teleurstellen, want het systeem zou ons pas vanaf 13 mei kennen. Dat Ronald een reis gepland had maakte geen indruk. “Dan verzet je dat toch”?
Maandag de 13e ging ik wel naar de FRO. Ik kreeg van de man in het mooie uniform een handgeschreven volgnummer: 12. Ik wachtte op 1 van de stoeltjes in de kamer en kwam er niet helemaal achter hoe het werkte. Er werd namelijk nooit een nummer opgeroepen, maar er stonden wel steeds en heleboel Indiase mannen voor de balie met stapels papieren. Af en toe riepen die dan een ‘buitenlander’ van de gang die naar de balie moest komen voor een handtekening. Ik zat er al bijna 2 uur en ik had al een paar keer gevraagd hoe het nu werkte, maar ik moest wachten tot mijn nummer aan de beurt was. Toen kwam er een (Aziatische) dame aan de balie met nummer 11. Ik heb echt nooit iets horen oproepen… Maar blijkbaar was er toch wel iets van een volgorde. Ik was nu snel aan de beurt. In twee tellen was het toen gepiept. Ik kreeg de felbegeerde verblijfsvergunning! Kosten: 100 rupees. Toen € 1,50 maar vandaag de dag € 1,20. De koers is sterk gedaald…
Ronald heeft natuurlijk zijn verblijfsvergunning ook gewoon gekregen. Maar omdat hij te laat was moest hij een ‘boete’ betalen: 1720 rupees.

We hebben een chauffeur die onze Suzuki Maruti Ertiga rijdt. Zelf rijden lijkt vooralsnog onmogelijk met het chaotische verkeer. Toen we de auto ophaalden bij de dealer, hoorden we dat we matten, een geurtje en ‘een tempeltje’ mochten uitzoeken. Het tempeltje is een klein beeldje of fotolijstje dat op het dashboard geplakt wordt. Iedere auto heeft dat. Het beeldje is meestal een Ganesha (God met een olifantenhoofd). Nu spaar ik olifanten dus zo’n Ganesha leek me wel leuk. Maar de chauffeur vond dat geen goede. Voor mij was het fun maar voor hem een serieuze zaak, dus besloot ik me niet met het tempeltje te bemoeien. Hij moest zich tenslotte goed beschermd voelen in de auto. Ik had de matten en het geurtje in 5 minuten uitgezocht. Het tempeltje duurde wat langer… Alle dozen gingen open, maar na een uur zoeken was de chauffeur nog niet tevreden over het aanbod tempeltjes. Na veel bellen en nog eens in alle doosjes kijken, kwam er een nieuwe lichting tempeltjes van een andere dealer. Na 2 uur (waarin ik 10 keer 'just five more minutes ma'am' heb gehoord) werd het juiste tempeltje, voorzien van de drie belangrijkste Goden, op het dashboard geplakt en konden we met een veilig gevoel weer de weg op…

In Nederland is zo goed als ieder huis aangesloten op de gasleiding. In India niet. Hier moet je je bij het gasbedrijf registreren en dan krijg je een gasaansluiting in de vorm van een gasfles die je ergens in de keuken verstopt. Het leek zo’n simpele actie. Samen met Vikas, onze buurman, ging ik op 18 mei naar het gasbedrijf aan het eind van onze straat. Kopie huurcontract en pasfoto’s in de tas. Daar hoorden we dat we bij de notaris een verklaring moesten ondertekenen dat we niet al een gasaansluiting hadden. Met Vikas naar de notaris die een mooi document opmaakte waarin ik verklaarde niet al een aansluiting te hebben. Niemand is in onze keuken komen kijken… Het gaat om de verklaring… Terug naar het gasbedrijf met de verklaring. Hierop werd een volgnummer geschreven: 8955. Met de opmerking dat ze nu met volgnummer 7duizendnogwat bezig waren dus dat het ‘een paar weken zou duren’. De Indiase overheid reguleert de uitgifte van gasaansluitingen. Simpelweg omdat er niet voldoende gas is voor iedereen. En ook om daarmee de migratie van het platteland naar de stad tegen te gaan.
We zijn al meerdere keren naar het gasbedrijf geweest waar we steeds horen bij welk nummer ze zijn en hoelang het nog ongeveer duurt. Blijkbaar geven ze steeds minder aansluitingen af, want eind juli werd vanzelf eind augustus en nog zijn we niet aan de beurt. Maar gelukkig kunnen we wel koken. Dankzij, wederom, Vikas die deels in Nederland en deels in India woont. De hele zomervakantie was hij met zijn gezin in Nederland en konden wij een gasfles van hem lenen. Eind deze week gaan we voor de zoveelste keer naar het gasbedrijf. Benieuwd bij welk nummer ze dan zijn…

We hebben 4 badkamers. Een enorme luxe dat iedere slaapkamer een annex badkamer heeft. De WC brillen zijn echter niet zo luxe. Ze zijn van dunne kwaliteit plastic met plastic bevestiging. En die zijn veelal verbogen. Daarnaast vond ik het ook gewoon een fijne gedachte om nieuwe WC brillen te krijgen. In een mooie badkamerwinkel kochten Ronald met Paul en Marielle die hier toen waren een nieuwe bril. Foto’s van de oude bril op de i-Phone mee. De nieuwe bril was veel mooier maar helaas niet van het juiste formaat, dus terug. Met een oude bril als voorbeeld. Ja, die kon de winkelier wel bestellen: ‘I will call you’. Na 2 weken zelf maar even langs gegaan want hij belde niet. Zondag zouden ze er zijn. Dan zou hij ze komen brengen om 11 uur. Niemand kwam die zondag om 11 uur. En ook later die dag niet. Na 3x langsgaan in de weken erop waren ze er opeens. Maar, helaas kwamen we er thuis achter dat ze de verkeerde kleur hadden en ook nog eens van een nog mindere kwaliteit waren dan de brillen die we hebben. Dus opnieuw terug en weer uitgelegd welke brillen we willen. Het is echt een hele standaard bril van het meest standaard merk, dus geen bijzonder design stuk ofzo. We zouden graag naar een andere winkel gaan, maar het geld van de eerdere brillen krijgen we niet terug. Dus de 3 P’s zijn hier hard nodig. Anderhalve week geleden weer naar de winkel. Deze keer minder aardig en dat we het nu toch echt zat zijn. Het zou nu echt allemaal goed komen. Woensdag zouden ze er zijn en hij zou ons meteen bellen. Je snapt natuurlijk wel dat we nog niet gebeld zijn….

We houden vol en we houden vast aan de grote waarschijnlijkheid dat het goed komt. Dat doet het namelijk altijd in India. Het duurt misschien wat langer, of het loopt iets anders dan verwacht. Binnenkort hebben we echt nieuwe WC brillen in de juiste kleur en krijgen we onze gasaansluiting. Ik hoop dat we dan wel 2 gasflessen krijgen, want 1 moet er natuurlijk wel terug naar Vikas….

Namasté,
Ronald & Ineke

Tower 24, Apt. 602
Orchid Petals, Sohna Road
Gurgaon 122001, Haryana
INDIA
Tel. +91 124 4069950
Ronald mobiel: +91 96 5424 4834
Ineke mobiel: +91 98 1834 6771